Stara kanapa

Alex

- To był najsłodszy pocałunek jakiego doświadczyłem w życiu. Bardzo mi na Tobie zależy i już nigdy się ode mnie nie uwolnisz- powiedziałem i położyłem się delikatnie na niej zacząłem ją namiętnie całować. A jedną dłonią dotykałem ją w pasie a następnie jeżdziłem dłonią co raz niżej aż położyłem ją na jej udzie. Pragnąłem jej i pożądałem co nie powinno być dla niej zaskoczeniem.

Maria Jose

Dziewczyna nie odrywała swoich ust od ust Alexa. Czuła się przy nim całkowicie spełnion. Zapominała o wszystkich troskach i smutnych chwilach jakie przeżyła w swoim krótkim życiu.

Alex

- Szaleje za Tobą. Umarłbym bez Ciebie, naprawdę- powiedziałem uśmiechając się do niej.
- Mam przestać?- spytałem rozluźniając swój krawat.

Maria Jose

Usmiechnęła się szeroko.
-Jak uważasz.
Powiedziała zapinajac guzik od koszuli ,który właśnie się rozpiął.

Alex

- Ale tu gorąco- powiedziałem zdejmując krawat a następnie rozpiąłem kilka guzików w swojej koszuli.
- Jesteś naprawdę piękna a ja nie chcę niczego popsuć swoim pośpiechem. Poza tym zbyt bardzo mnie pocięgasz byśmy mogli się tylko całować. Wiesz dobrze, że jeśli nie przestaniemy to może dojść do czegoś więcej- powiedziałem słodkim głosem.

Maria Jose

-Ale ja....
Zaczęła i w pewnej chwili urwała. Miała teraz dość mieszane uczucia. Trochę się przestraszyła ,ale nie chiała tego po sobie pokazywać.

Alex

- Czy coś się stało?- spytałem.
- Patrzysz na mnie takim dziwnym wzrokiem. Źle wyglądam czy o co chodzi? Coś się stało? Odezwij się, proszę. Nie strasz mnie- powiedziałem.

Maria Jose

- Nie nic. Chodzi o to że...
Zaczęła ,ale nie mogła jakoś skączyć. Czuła się jakośd ziwnie. Jakby ktoś ją obserwował.
-Ja nie mogę.
Wyrzuciła w końcu z siebie.

Alex

- Ale czego nie możesz? A rozumiem. Myślisz, że zmusiłbym Cię byś kochała się ze mną ale jesteś głuptasem. Oczywiście, żebym tego nie zrobił i za to tak bardzo za Tobą oszaleje. Jesteś niesamowita- powiedziałem i pocałowałem ją delikatnie w kąciki jej ust.
- Jeszcze jest coś co powinienem wiedzieć? Może mam się zapiąć bo Cię peszę i masz dziwne uczucia. Czy chodzi o coś zupełnie innego?

Maria Jose

-Chodzi o wspomnienia z dzieciństwa. W takich chwilach nie daje mi to spokoju. Nie chcę Cię tym zadręczać.
Powiedziała z sztucznym usmiechem na twarzy.

Alex

- Już dobrze. Jestem bardzo cierpliwy ale nie zniosę kłamstw, rozumiesz?- spytałem.
- Dlatego opowiadaj co to za wspomnienia. Zrozum, że jeśli mi nie powiesz nie będę w stanie Cię zrozumieć. Zaufaj mi, proszę- powiedziałem i wstałem z niej. Następnie objąłem ją ramieniem.

Maria Jose

- Nie chcę o tym mówić. Nie terz.
Powiedziała przerzucając grzywkę do tyłu.
-Pogadamy o tym innnym razem.
Powiedziała otwarcie. Nie miała najmniejszej ochoty mówić o tym teraz.

Alex

- Jak sobie życzysz. Nie będę nalegał skoro mi nie ufasz na tyle by mówić o swoim zyciu- powiedziałem wstając z kanapy i podchodząc do biurka które stało nieopoadal. Nie odwróciłem się do niej. Chciałem by poczuła się tak źle jak ja w tej chwili.

Maria Jose

- Nie chodzi o to ,że Ci nie ufam.
Powiedziała patrząc w jego stronę ze smutną miną.
-To poprostu bolesne, o tym mówic. Nie jestem gotowa.
Tłumaczyła się.

Alex

- To o co chodzi? Postawmy sprawę jasno. Nie chce byś bawiła się moimi uczuciami jeśli to co się stało między nami jest dla Ciebie tyko grą albo chcesz bym był tylko twoją zabawką to zapomnij o wszystkim oraz o tym co dzisiaj się wydarzyło- powiedziałem stanowczym głosem odwracając się w jej stronę.