Pokój 3. Cristian,Alex,Michael

Cristian

Wszedłem do pokoju z Mirandą i zamknąłem drzwi na klucz tak by nikt nieoczekiwanie nie wszedł do środka.
- Ten twój pocałunek co miał oznaczać?- spytałem siadając na łóżku.

Miranda

- Nie wiem. A ty co przez to rozumiesz ? - spytałam.

Cristian

- Myślę że fakt iż Ci się podobam. Chyba, że się mylę? Powiedziałaś mi że wiesz czego pragniesz. A czego teraz w tej chwili oczekujesz ode mnie?- spytałem zbliżając się powoli do niej i spojrzałem na nią w sposób uwodzicielski.

Miranda

- Nie mylisz się, przyznaję. - zaśmiałam się. - Czego oczekuję? Że nie uciekniesz jak zrobi się za gorąco . Cool

Cristian

- Masz słodki uśmiech- powiedziałem do niej.
- To może na rozgrzanie atmosfery napijesz się czegoś?- zapytałem.
- A co masz na myśli mówiąc że nie ucieknę gdy zrobi się gorąco?- spytałem i wyjąłem z biurka czerwone wino. Nalałem do dwóch kieliszków i jedno podałem Mirandzie.

Miranda

- To zależy od ciebie. - uśmiechnęłam się, przechylając głowę na bok.

Cristian

- Nie lubię żadnych gierek czy też zgadywanek. Powiedz mi jasno i zwięźle o co chodzi- powiedziałem poważnym tonem głosu i wypiłem kilka łyków wina po czym kieliszek położyłem na biurku.

Miranda

- Czemu musi o coś chodzić? - spytałam. - Jesteś fajnym facetem, a ja chciałabym cię tylko lepiej poznać ...

Cristian

- Powiem Ci szczerze bo taki już jestem. Jestem bogatym chłopakiem ale nigdy nie miałem praktycznie dziewczyny jeśli oczywiście nie licząc przygód które miałem. Jednak gdy mój opiekun zapisał mnie do tej szkoły wszystko się zmieniło. Nigdy nie miałem przyjaciół ani dziewczyny dlatego trochę się krępuje i przepraszam Cię za to z góry. Poza tym naprawdę nigdy nie spotkałem tak pięknej dziewczyny jak ty- powiedziałem siadając na łóżku i spojrzałem jej w oczy.

Miranda

- Rozumiem cię. W LA miałam mnóstwo chłopaków, ale to byli głównie tylko towarzysze na jedną noc. - wzruszyłam ramionami.

Cristian

- Świetnie Cię rozumiem. Wychowałem się praktycznie w domu dziecka. Dopiero gdy miałem nie całe 8 lat przyjął mnie do swojego domu pewien mężczyzna. To on nauczył mnie wszystkiego i teraz jestem najlepszym piłkarzem w kraju ale niedawno zrozumiałem, że pieniądze i sława szczęścia nie dają. Pragnę Cię lepiej poznać o ile mi na to pozwolisz- powiedziałem.
- Nie bój się mnie. Nie zrobię Ci krzywdy. Chodź, pogadajmy- odparłem.
- Jednak muszę już iść. Do zobaczenia- powiedziałem i wyszedłem.

.Aylar.

Weszliśmy z Michaelem do pokoju.

Michael

Weszliśmy razem z Aylar i ja się rozpakowałem usiadłem na jakimś fotelu dwu osobowym i wskazałem miejsce dla Aylar żeby usiadła obok niego

.Aylar.

Usiadłam.
-Jestem strasznie zmęczona. Dzisiaj miałam dzień pełen wrażeń. -spuściłam głowę.