Sala 1.

Diego

- Wybaczysz mi kiedyś ? - zapytałem dotykając jej dłoni.

Roberta

Wzięłam dłoń i położyłam ją na swoim kolanie :
- Nie wiem ...

Diego

- Nie musisz kłamać. I tak wiem, że mi nie wybaczysz, tylko wolałem sie upewnić. Jakas mała nadzieja była że powiesz tak .

Roberta

- Ja naprawdę nie wiem .. tyle rzeczy wydarzyło sie w tak krótkim czasie . Poza tym jest jeszcze Cris ..

Diego

- Kochasz go ? - zapytałem.

Roberta

Nie wiedząc co odpowiedzieć :
- To nie jest w tym momencie ważne . Jak się czujesz ? - spojrzałam na niego.

Diego

- Dla mnie jest ważne. Czuje sie dobrze, chciałbym już stąd wyjść.

Roberta

- Zostań jeszcze . Proszę Cię . Dość mam już ciągłych kłopotów .

Diego

- jakich kłopotów. - zapytałem.

Roberta

- Z twoim zdrowiem ...

Diego

- Przecież mnie nie nawidzisz. - powiedziałem.

Roberta

- Odpocznij . - powiedziałam patrząc na niego.

Diego

- Wiesz co dziwie ci sie. Po tym wszystkim co ci zrobiłem tak poprostu tu siedzisz i udajesz miłą.

Roberta

Przymknęłam oczy :
- Ktoś musi się tobą opiekować ..

Diego

- I tak cie nie rozumiem. - podniosłem sie i usiadłem naprzeciwko niej.