Poczekalnia

Roberta

Usiedliśmy w poczekalni . Byłam załamana .

Britney

Próbowałam pocieszyć Robertę,gdy nagle zauważyłam ojca.
-Hej tato!-powiedziałam.Możesz nam pomóc ? Roberta Ci opowie co się stało...
-Ale o co chodzi?-spytał zaniepokojony

Roberta

- Pobili się i on zemdlał ... Miał wcześniej jakieś problemy ze zdrowiem .

Britney

-Dobrze , wszystko będzie dobrze,ale pierw musi się przebudzić... Przepisze mu leki tylko będziecie musiały pilnować żeby je brał. Nie wiesz może co to były za problemy zdrowotne ? - zapytał

Roberta

- Nie wiem . Też zemdlał ostatnio ... - powiedziałam to ocierając łzy .

Britney

Hmm... jak się obudzi to przebadam go i spytam co dokładniej się stało i czy miał jakieś leki przepisane,a narazie musicie czekać...Wróćcie do szkoły, ja zadzwonię jak się obudzi.-odparł pewny tego że niedługo powinien się obudzić

Roberta

- Nie ja poczekam .. - powiedziałam.

Britney

Tato my poczekamy, po prostu nas zawołaj... - odparłam
Dobrze, to zawołam was od razu gdy tylko wstanie. -powiedział po czym poszedł

Britney

-Zależy Ci na nim ?-spytałam patrząc na czerwonowłosą.

Roberta

Usiadłam na krześle . :
- To moja wina . - wyszeptałam.

Britney

-usłyszałam szept Roberty
To nie jest twoja wina , stało sie to co miało się stać...-odpowiedziałam,próbując ją rozweselić

Roberta

- Gdyby oni się nie bili . To przeze mnie . - załamałam ręce .

Britney

Ale przecież...-już nie wiedziałam co powiedzieć,ponieważ nie do końca wiedziałam jak to się stało. To na pewno nie jest twoja wina,zresztą nie powinnaś się tak oskarżać powinnyśmy tylko prosić , aby się obudził i żeby już wszystko było dobrze.-odpowiedziałam i uśmiechnęłam się lekko do Roberty

Roberta

- Tak musi się obudzić ... musi . - schowałam twarz w dłoniach .